Inmiddels ben ik alweer een week thuis in Nederland. Een mooi moment om terug te kijken op wat me is bijgebleven van mijn reis. Was het wat ik ervan verwacht had? Niet helemaal. Heb ik datgene kunnen ervaren wat ik wilde ervaren? Ja! Ik heb twee heerlijke weken gehad in Buenos Aires, ben in Nationaal Park Tierra del Fuego geweest, heb twee voetbalwedstrijden gezocht (en zelfs geïnterviewd door de televisie), heb geweldige mensen ontmoet, mijn Spaans kunnen verbeteren, kunnen werken aan vooraf gestelde doelen, maar bovenal heb ik belangrijke stappen kunnen zetten in mijn eigen ontwikkeling. Ik heb kunnen ervaren dat datgene wat ik de afgelopen maanden anders ben gaan doen dan voorheen ook in een andere omgeving voor mij werkt. Dat is voor mij een bevestiging is dat dit ook daadwerkelijk in mijzelf veranderd is. Hieronder zal ik de belangrijkste punten benoemen:
- Het realiseren van de reis was een bevestiging voor mezelf dat je verlangens kan omzetten in realisatie, mits je er de juiste dingen voor doet (Dit hebben jullie kunnen lezen in mijn vorige blog).
- Het combineren van sociaal zijn en meegaan met de flow, maar tegelijkertijd ook mijn eigen weg en keuzes kunnen maken. Ik kon hier makkelijk tussen schakelen en dan ook volledig op gaan in hetgeen wat ik aan het doen was zonder me schuldig te voelen of te verlangen naar gezelschap. Los van dat ik zelf blij was met hoe ik dit heb ervaren was het extra mooi dit ook van anderen terug te krijgen.
- Vertrouwen op mijn intuïtie en ervaren dat dit juist is, wat anderen ook zeggen. Ik heb dit op verschillende vlakken kunnen ervaren, maar het meest prominent kwam dit naar voren bij het moment van terugkeer naar Nederland. Een aantal weken was ik totaal niet geïnteresseerd in de opties om terug te keren naar Nederland. Aan de ene kant omdat ik nog dingen te doen had in Argentinië, maar aan de andere kant had ik er ook vertrouwen in dat er altijd opties zullen komen om terug te keren en wilde ik daarin mijn gevoel volgen. Zeker op het moment dat de lockdown werd ingesteld had ik nog 2,5 maand voordat ik terug zou moeten keren. Twee en een halve maand is in een crisissituatie een hele lange tijd, waarbij niet te voorspellen is hoe de wereld er dan uit zal zien. Of de normale vluchten weer door zullen gaan, of dat er speciale vluchten georganiseerd gaan worden, mijn gevoel zei me dat er altijd wel een oplossing zou komen op het moment dat ik terug zou willen. Uiteindelijk kon ik gelijk de eerste de beste vlucht nemen op het moment dat ik voor mijn gevoel ‘klaar’ was met mijn reis en ik weer naar huis wilde. Natuurlijk heb ik daar geluk bij gehad met de hulp van de ambassade en is het niet voor iedereen vanzelfsprekend. Tegelijkertijd had ik het ook niet op deze manier kunnen ervaren als ik me had laten leiden door alle nieuwsberichten en vragen wanneer ik weer naar huis zou gaan van mensen uit mijn omgeving.
- Rustig blijven, juist ook in situaties die niet zo lopen als verwacht. Naast dat het instellen van de lockdown natuurlijk een grote impact had op het verdere verloop van mijn tijd in Argentinië, waren er ook andere momenten die voor een onverwachte wending zorgden. Het annuleren van reserveringen, of bijvoorbeeld het cancellen van een speciale lockdown vlucht naar Buenos Aires. De eerste keer dat er iets geannuleerd was heb ik me wel teveel laten leiden door het moment en daardoor beslissingen gemaakt die ik liever op een andere manier zou maken. Daarbij was ik niet helemaal wie ik wil zijn. Van dit moment heb ik geleerd dat ik ook dan me niet moet laten leiden door paniek of angst, maar echt moet voelen wat ik wil. Later, in Buenos Aires had ik een bevestigde reservering voor een hostel, maar toen ik aankwam bij het hostel bleek deze gesloten te zijn. De ervaring van de vorige keer en de wetenschap dat ik goed genoeg voorbereid was zorgden er voor dat ik er alle vertrouwen in had dat het goed zou komen. Deze wetenschap zorgt voor rust. Het enige wat ik op dat moment moest regelen was een plek om te slapen voor de eerstvolgende nacht. De rest zou ik later wel kunnen regelen. De wetenschap dat er vast wel één hostel of hotel open zou moeten zijn, ik vrienden heb in de stad en anders er altijd nog de ambassade is, was erg geruststellend. Uiteindelijk vond ik een hostel op tien minuten lopen, waardoor het ook weer zo geregeld was.
- In gesprekken met mensen snel de diepte in kunnen gaan en ook echt een connectie kunnen maken in een kort tijdsbestek. In veel verschillende settings heb ik gesprekken aan kunnen gaan die er, voor mij in ieder geval, toededen. De bevestiging dat ik snel de diepte in kan gaan in gesprekken en niet te vaak blijf hangen in ‘social talk’ was voor mij heel waardevol. Ook de ervaringen die ik heb gehad met het maken van een diepe connectie waardoor ik weet dat dat voor altijd zal zijn, in een korte tijd zijn hele mooie ervaringen. Ook als we elkaar niet meer spreken, weet ik dat het goed is en dat het een blijvende herinnering is.
- Maar het belangrijkste wat me uit deze reis is bijgebleven is dat ik er snel voor kan zorgen dat ik mezelf comfortabel voel in nieuwe omstandigheden. Echt comfortabel door mezelf datgene te geven wat ik op dat moment nodig heb. Ik heb hier bijvoorbeeld in mijn eerste blog over geschreven. Andere voorbeelden hierbij zijn alle nieuwe hostels met nieuwe mensen, bij aankomst op het vliegveld uitzoeken hoe ik met de bus naar mijn hostel kan gaan, het hostel dat gesloten was of gewoon ieder moment dat ik bij mezelf constateerde dat ik iets anders nodig had.
De laatste dagen in Buenos Aires en de eerste week thuis heb ik alles even gelaten zoals het is. Nu is het tijd om, met de opgedane ervaringen, nieuwe stappen te gaan zetten en te gaan werken aan nieuwe/andere doelen. Daar kijk ik naar uit en zal ik ook over blijven schrijven.